Op zondagochtend 31 oktober 2021 vond in het Friese Sexbierum de laatste kerkdienst plaats in de goed gevulde protestantse, voormalig gereformeerde kerk De Terskflier (‘De Dorsvloer’). De kerkdiensten van de Protestantse Gemeente Sexbierum-Pietersbierum worden in het vervolg gehouden in de Sixtuskerk, die na een verbouwing opnieuw in gebruik genomen werd.
Ds. E.J. Hefting en pastor M. Kroes gingen in de dienst voor, die om half tien begon. Het thema van de dienst was: God gaat met ons mee. Aan de dienst in De Terskflier werkte het koor New Sound mee, dat in afwisseling met de gemeentezang diverse liederen ten gehore bracht.
De lezing was uit het Oude Testament, Exodus 33: 12-17, waarin Mozes tijdens de woestijnreis met het volk Israël God vraagt: “Vergeet toch niet dat deze mensen Uw volk zijn” en “Als U niet met ons meegaat, laat ons dan niet verder trekken”. Daarop verzekert God hem dat Hij zal doen wat Mozes vraagt, “want Ik ben je goed gezind en Ik heb je uitgekozen”.
Uit het Nieuwe Testament werd gelezen Johannes 15: 9-17: (…) “Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals Ik jullie heb liefgehad.”
De verkondiging.
Pastor M. Kroes hield de preek. “Als ik terugkijk tel ik zeventien kerkgebouwen waar ik me kind aan huis gevoeld heb als predikantsgezin. Van die zeventien zijn er al acht gesloten of zelfs gesloopt. Elke keer als een kerk sluit is dat verdrietig. Dat heb ik zelf zo ervaren. Ook bij De Terskflier is dat zo. Als de muren konden praten zouden ze ons verhalen vertellen van wat mensen hier gezegd, gedaan, gebeden en van binnen uitgeschreeuwd hebben tegen God, over boosheid en over angst. Maar ook de verhalen van plezier, geluk, dankbaarheid bij doop, belijdenis, huwelijk en bevestiging in het ambt van ouderling of diaken.”
“En nu is het zover. De dag dat we afscheid nemen van De Terskflier als huis van God en mensen. Ik kan me levendig voorstellen dat het voor sommigen geldt als een verlies. Zoveel herinneringen, een groot deel van leven en geloven heeft zich hier misschien afgespeeld, en dat moet je nu loslaten. Maar is het echt loslaten, achterlaten? Natuurlijk, van de plek, van het gebouw De Terskflier, nemen we afscheid. Maar veel nemen we ook mee: wat we hier samen meegemaakt, geloofd en geleerd hebben heeft ons gemaakt tot wie we zijn als individuele mensen en als gemeente. Dat nemen we mee”.
“Eigenlijk zit Mozes met het volk Israël in een zelfde situatie. Ze hadden in de woestijn hun kamp opgeslagen en moeten nu verder trekken, de vertrouwde plek verlaten op reis naar een onbekend land. Dat maakt Mozes onzeker. “U zegt nu wel dat ik verder moet trekken, maar wat gaat er gebeuren? Wie gaat er mee? (…) God ziet het goede in Mozes en de mensen. ‘Moet Ik zelf meegaan om je gerust te stellen?’ Die verzekering krijgt Mozes”.
“Geloven we dat zelf ook, dat God met ons meegaat? Durven we dat te laten zien? In een notendop zegt Jezus: als je liefdevol samenleeft, dan leef je vanuit de liefde en vanuit het vertrouwen op God, zoals die zichtbaar geworden zijn in het leven van Jezus. Zo maak je de liefde van God zichtbaar. Dan is God daarbij. Als wij ook zo met liefde onze weg gaan naar een gezamenlijk Godshuis, dan mogen we vertrouwen dat God met ons meegaat”.
“De liefde is geduldig (met mensen die nog een tijd pijn voelen over het afscheid van De Terskflier); de liefde is zorgzaam (voor hen die zich nog onwennig voelen); de liefde is gelijkwaardig (luisterend naar de verhalen van alle mensen, van beide kerken, van jong en oud); de liefde is rechtvaardig (levend op aarde waar toekomst is voor mensen, dieren en planten); de liefde is inspirerend naar elkaar, om het beste in elkaar naar boven te halen en open te zijn naar dorp en wereld). De liefde van God, die wij kennen uit het leven van Jezus, mogen we samen uitdragen. Als we daarmee onze weg van geloven en leven gaan, weten we: God gaat met ons mee, ook als die weg moeilijk is. God zal met ons zijn. God gaat met ons mee”.
De uittocht uit de kerk.
Na terugkomst uit de kindernevendienst werd met de kinderen nog even gesproken over ‘verhuizen’ en over de vraag wat mee zou moeten gaan naar de Sixtuskerk. Natuurlijk werden daarvoor uitgekozen de lantaarntjes van de kindernevendienst, de paaskaars, de Bijbel, het zendingsbusje, de bloemen, de avondmaalspullen en het doopvont.
Achtereenvolgens sprak de predikant bij de verschillende liturgische attributen een kort gebed uit, waarop de gemeente antwoordde met ‘Blijf in ons midden’. Daarna werden onder meer de paaskaars, het doopvont, de Bijbel en het avondmaalservies weggedragen. Vervolgens verliet de gemeente onder het zingen van Lied 416 (‘Ga met God en Hij zal met je zijn’) De Terskflier om zich voor de kerk op te stellen.
Nadat de koster de deuren gesloten had en de sleutels had overhandigd aan de kerkrentmeesters, trok de stoet in processie naar de Sixtuskerk, waar de dienst werd afgesloten.