Jubileumdienst t.g.v. 150 jaar Brugkerk te Lopik.
Op zondag 29 augustus 2021 om half tien werd de herdenkingsdienst gehouden in verband met het 150-jarig bestaan van de Gereformeerde Kerk (sinds 2018 de Protestantse Brugkerk) te Lopik. De voorganger was ds. B. Ridder.
De gemeentezang werd afgewisseld door het zingen van het koor van de Brugkerk, dat de liederen zong vanaf de galerij naast het welluidende orgel. Dit koor was een samengesteld koor van gemeenteleden die tijdens de lockdown in kleinere groepjes de liederen zongen, toen de gemeenteleden in de kerk niet mochten meezingen. Het thema van de kerkdienst was ‘Levende stenen’. De twintig kinderen spraken tijdens de kindernevendienst over het bouwen van een huis en lieten daarover na de preek het een en ander zien.
De lezingen waren uit 1 Korinte 3 de verzen 9b tot 15 en 1 Petrus 2 de verzen 1 tot 5. De predikant vatte de lezingen samen met de woorden: ‘Leef als vrije mensen en verschuil u niet achter uw vrijheid om u te misdragen, maar handel als dienaren van God’.
De vorige predikant van de Brugkerk, ds. Saskia van Mechelen kon de bijeenkomst niet fysiek bijwonen, maar had de Schriftlezingen op film opgenomen, die tijdens de dienst werden vertoond. Ook ging ze de gemeente voor in gebed.
De overdenking.
Tijdens de overdenking blikte de predikant terug op 150 jaar Brugkerk te Lopik. “Dat is een jubileum waard, voluit vieren we dat. Maar wat bedoel je dan eigenlijk? De naam Brugkerk dateert van 2018. Dat is nog maar drie jaar. De eerste kerk op deze plek werd in 1893 gebouwd. In 1871 werd voor het eerst iets gebouwd dat op een kerk leek, al is het niet meer precies bekend waar die stond. Maar wat bedoel je met 150 jaar Brugkerk. Het zijn immers niet meer dezelfde stenen? De kerk uit 1871 was een heel andere dan die van 1893, en een andere dan die van 1960, deze kerk. Bovendien is onze kerk in 2000 verbouwd en een paar jaar later ging de inrichting nog op schop”.
“Het gaat dan ook om veel meer dan een gebouw. We beseffen maar al te zeer hoeveel een gebouw er toe doet. In de afgelopen anderhalf jaar konden we de diensten alleen online vieren. Dat is nog steeds nodig, maar zonder een gebouw als plaats van samenkomst mis je veel. Het gaat om het samen bijeenzijn, het samen zingen, koffie drinken, het versterken van de onderlinge band, de ontmoeting. Daarom is het belangrijk om een ruimte te hebben om samen te vieren dat God goed is. We zijn dan ook dankbaar dat er steeds middelen en mogelijkheden waren om een huis te bouwen waar God ons gastvrij ontvangt. Hier mogen we Hem eren”.
“In psalm 84 heet het: ‘Wat houd ik van Uw huis, ik kan er zo sterk naar verlangen’. We zullen nog geduld moeten hebben, maar hopelijk kunnen we allemaal tegelijk weer op deze plek samen komen. De kerk als plaats van samenkomst is belangrijk. Het is verbonden met herinneringen. We zijn er gedoopt of lieten er onze kinderen dopen, we deden er belijdenis, ons huwelijk werd er bevestigd, geliefden werden vanuit deze kerk begraven. Wat kan het dan pijnlijk zijn als zo’n dierbaar kerkgebouw afgestoten of verkocht moet worden. Als de gemeente te klein wordt en de kerk te duur”.
“In Lopik is daarvan gelukkig geen sprake. Jullie zijn een bloeiende, levende gemeenschap. Uiteindelijk zijn we dan ook waar het werkelijk om gaat bij dit jubileum: het gaat om de kerk als gemeenschap van mensen. ‘Kerk’ betekent oorspronkelijk ‘Wat van de heer is’. Het is dus meer dan een gebouw. We zijn het zelf. Soms zijn we geneigd het om te draaien: ‘Bij ons is het heil te vinden’. Of, nog sterker: ‘Alleen bij ons is het heil te vinden; wij hebben de waarheid in pacht’. Zo is het dus niet. We mogen van Hem zijn, Hij is niet zomaar van ons. De Heer valt niet zomaar samen met onze meningen en opvattingen. Jullie zijn van de Heer”.
“(…) Hijzelf bouwt aan Zijn Koninkrijk. Tegelijk wil Hij het niet zonder ons doen. Wij zijn het bouwmateriaal van de Heer; levende stenen, zoals Petrus dat noemt. Ook is de Kerk niet aan grenzen gebonden. Ze is wereldwijd. Jullie zijn je daar bewust van door de band met je zustergemeente in Roemenië. Ver weg, maar we denken aan elkaar, we bidden voor elkaar. Zó verschillend en toch één kerk in Christus. De Brugkerk een gemeente van levende stenen, gemetseld door Christus. De Heilige Geest is het cement dat jullie aan elkaar bindt”.
“De Kerk is opgebouwd uit veel verschillende stenen. Ze sluiten niet alle naadloos op elkaar aan. Soms botst het wel eens. De Heilige Geest is nodig om ons bij elkaar te houden. En: zonder fundament staat geen enkel gebouw stevig. Het stort zonder fundament zo in. Jullie zijn het bouwwerk, zegt Paulus. En dan wijst hij op het fundament: dat is Jezus Christus. Hij is de rots waarop we mogen bouwen. Zijn liefde die geen einde kent. Hij draagt je. Op Hem mag de Brugkerk gebouwd zijn. Het louterende, reinigende vuur van God zal beoordelen of dat alles standhoudt. Ieder die gebouwd heeft op het fundament van Christus zal gered worden”. Aldus de predikant in zijn preek.
Aanbieding gedenkboekje.
Na de overdenking werd door de organist het ter gelegenheid van het jubileum samengestelde en gepubliceerde magazine Bruggenbouwers aangeboden. ‘Zonder deze bruggenbouwers, zou onze Brugkerk nooit 150 jaar hebben kunnen bestaan, die in 1871 met 22 lidmaten begon in de schuur van diaken Cornelis Schep. En al snel werd naast die woning een kerkzaaltje gebouwd, dat op 24 september 1871 officieel in gebruik genomen werd’ (recent onderzoek leerde overigens dat dit een week eerder was, op 17 september 1871).
Het boekje werd aangeboden aan de heer Henk Boer, een van de oudste medewerkers die vele jaren bij de kerk betrokken was. “Door de jaren heen is hij voor onze kerk een echte bruggenbouwer geweest”. Daarover vertelde de heer Boer het een en ander. Men had hem voor zijn verhuizing naar Lopik gewaarschuwd voor de Biblebelt, waarin Lopik gelegen is, maar dat viel hem erg mee. Het meest trof hem de gemeenschapszin van de gemeente. Toen naast de kerk ruimte beschikbaar kwam, werd zonder slag of stoot – waaruit opnieuw de gemeenschapszin bleek – besloten om nieuwbouw bij de kerk te realiseren, waar allerlei kerkelijk werk nog beter tot haar recht kon komen.
De kinderen sleepten gereedschap aan.
De kinderen van de kindernevendienst hadden – zoals al opgemerkt – gesproken over het bouwen van een huis (in relatie tot het tot stand komen van de kerk). Bij terugkomst nam ieder kind een stuk gereedschap mee om een goed huis te kunnen bouwen. “Voor het bouwen van Zijn Kerk heeft de Heer veel hulp nodig. Iedereen kan en mag meehelpen. Schilders, metselaars, koffiezetters, timmerlieden, oud en jong. De Heer bouwt Zijn Huis, daar zijn wij de stenen van”.
© 2021. GereformeerdeKerken.info