‘Drievoudig afscheid’ van De Kandelaar in Arnhem.
In een drietal vrijwel identieke kerkdiensten is in Arnhem-Zuid op 2, 3 en 4 oktober 2020 afscheid genomen van het kerkgebouw De Kandelaar aan de Den Haagweg. Zo’n honderdvijftig mensen woonden de drie diensten bij (via internet ongetwijfeld ook nog vele anderen).
De voorgangers waren ds. Hubertien Oostdijk-van Andel en ds. Pierre Eijgenraam. Uiteraard waren de diensten ingericht naar de regels die gelden voor bijeenkomsten tijdens de corona-crisis; dat was dan ook de reden dat (bijna) dezelfde dienst driemaal gehouden werd. Vanaf volgende week vindt de Kandelaargemeente onderdak in de protestantse (van oorsprong ook gereformeerde) Salvatorkerk aan het Salvatorplein.
De liturgie.
De liturgie van de afscheidsdiensten op 2, 3 en 4 oktober 2020 werd samengesteld door een werkgroep uit de gemeente. De Schriftlezingen werden gekozen uit Genesis 12 de verzen 1 tot 7, handelend over Abrahams vertrek uit Haran, en uit Ruth 1 de verzen 8 tot 19, waar het gaat over de keuze van Ruth om haar schoonmoeder Naomi, alleen achtergebleven na de dood van haar man Elimelech en haar zonen Machlon en Chiljon, vanuit Moab te volgen op haar weg terug naar de stad van herkomst, Bethlehem, want ‘Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God’.
De door de werkgroep gekozen Schriftlezingen hadden beide te maken met op reis gaan, op weg naar een andere bestemming, en daaraan gekoppeld de vraag: ‘Zal God wel met ons meegaan naar de nieuwe plek waar we straks samenkomen?’ Ook in de dienst door cantores gezongen liederen gingen daarover: lied 832: ‘Geroepen om op weg te gaan’; lied 809: ‘Blijf niet staren op wat vroeger was’ en lied 416: ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’.
De overdenking.
De beide voorgangers hadden afgesproken de overdenking in deze bijzondere dienst(en) als samenspraak te houden. Daarin werd ook naar de toekomst gekeken.
“De Kandelaar en de Salvatorkerk waren vroeger beide grote gemeenten; er is nu nog maar een klein groepje van over. Voor ons is het ook de vraag hoe het straks zal zijn als we in de Salvator zitten: gaat dan iedereen met ons mee, of gaan sommigen weg om een andere bestemming te kiezen?”
“In de Schriftlezing viel een zin van Naomi op: ze zei dat de Heer haar verlaten had. Hebben sommigen van ons ook het gevoel dat de Heer ons verlaten heeft? De Heer heeft de schuld van de leegloop van onze kerken niet. Is het misschien de schuld van de predikanten? Of van de mensen zelf? Van de tijdgeest misschien? God is er altijd voor ons, maar we hebben dat niet altijd door, soms omdat we teveel verdriet hebben, of met andere dingen bezig zijn. Of misschien omdat we minder op zoek zijn. Veel mensen zijn op zoek, niet altijd in de kerk, maar in de stilte, in het eigen hart, in het samenzijn met mensen. Daar moeten we ons als kerk bewust van zijn. De kerk heeft niet het ‘alleenvertoningsrecht’ van God”.
“Net als Ruth tegen Naomi zei: ‘Uw volk is mijn volk, uw God is mijn God’, hoop ik dat we vandaag en volgende week ook als gemeente tegen elkaar kunnen zeggen: ‘Salvatorvolk is Kandelaarvolk, Kandelaarvolk is Salvatorvolk’. Dan zal Gods glimlach over ons zijn. We wensen onze gemeente vertrouwen toe. God gaat ook met ons mee, Hij laat ons niet los, nu niet en nooit niet”. Daar konden beide predikanten ‘Amen’ op zeggen.
Introductie herinneringsboekje.
Tijdens de drie diensten werden de eerste exemplaren uitgereikt van het ter gelegenheid van de sluiting van De Kandelaar verschenen gedenkboekje, Denkend aan De Kandelaar. Na de dienst waren ze ook beschikbaar voor de gemeenteleden. Het is een prachtig boekje geworden met veel historie en ook met veel verhalen waaruit kan worden opgemaakt dat de sluiting van de kerk voor veel gemeenteleden met pijn in het hart gepaard gaat.
De kinderen hadden tijdens hun kindernevendienst natuurlijk ook gewerkt over het afscheid van De Kandelaar. Ze maakten een ‘routekaart’ van De Kandelaar naar de Salvatorkerk. Op die weg hadden ze voetstappen getekend met daarin hun gedachten over het afscheid van De Kandelaar. De routekaart gaat mee naar de Salvatorkerk, ‘zodat we ons De Kandelaar blijven herinneren!’
Nadat het gedicht ‘Afscheid’ was voorgedragen (in feite een gebed: ‘God zegen ons vertrek, dat we thuis zijn bij U‘), werden in de dienst van zondag 4 oktober de liturgische voorwerpen de kerkzaal uitgedragen: het doopvont, de gedachteniskruisjes met namen van overledenen, de avondmaalschaal en de beker, de kanselbijbel en de Paaskaars. Ze werden op een tafel in de hal geplaatst en zullen in de verbouwde Salvatorkerk een plaatsje krijgen. Daar is volgende week de eerste dienst, waarop we hopen terug te komen.
Na de diensten konden de gemeenteleden napraten onder het genot van een kopje koffie en een Kandelaar-gebakje!
(Met hartelijke dank aan ds. Pierre Eijgenraam voor de medewerking!)
© 2020. GereformeerdeKerken.info