“Met weemoed de drempel over naar een ander huis”

Laatste dienst in ‘De Poort’ te Den Burg (Texel).

In de protestantse (voormalig gereformeerde) kerk De Poort in Den Burg op Texel werd zondag 6 september 2020 vanaf half tien de laatste dienst gehouden; in 2018 was besloten deze kerk af te stoten. De kerk werd op 21 februari 1952 in gebruik genomen en werd onlangs verkocht.

De gemeenteleden op weg van De Poort naar De Burght (foto: Texelse Courant, Jeroen van Hattum).

De voorganger was mevr. ds.  W. Huizing. De kerkdienst kon vanwege het Corona-virus slechts door een beperkt aantal gemeenteleden worden bijgewoond. De uitgekozen liederen werden gezongen door een cantrix, de gemeenteleden mochten mee neuriën. De dienst begon met Lied 968, ‘De Ware Kerk des Heren in Hem alleen gegrond‘.

In de dienst werd gewag gemaakt van het verdriet dat de sluiting van dit kerkgebouw – “dat we vandaag nog één keer ‘gereformeerde kerk’ noemen” – met zich meebrengt, en werd in het openingsgebed gevraagd: ‘Draag ons in ons verdriet en geef ons zicht op de toekomst; dat we niet vast gaan zitten in de weemoed’.

De Poort te Den Burg (Texel). Foto: Reliwiki, Andre van Dijk.

De lezingen waren gekozen uit Mattheus 7 de verzen 24 tot 27 (over ‘het huis dat gebouwd is op de rots en dat in de stormen overeind blijft en het huis dat op zand gebouwd is en door het natuurgeweld instort’) en uit Handelingen 7 vers 44 e.v., over de tabernakel die meeging op de reis door de woestijn, en over de tempel die uiteindelijk door Salomo gebouwd werd. ‘Toch woont de Allerhoogste niet in een huis dat door mensenhanden is gemaakt’.

Het interieur van ‘De Poort’ (foto: Reliwiki, H. Vreeman, Zuid-Beijerland).

Nadat door de predikant met behulp van een aantal gemeenteleden wat herinneringen waren opgehaald, waarin ook het karakter van de gereformeerden aan de orde kwam: daadkracht, zorg, en soms ook strijd, ging de predikant ‘voor het laatst de kansel op’ en wees er op “dat de tempel nooit de enige of exclusieve woonplaats van God geweest is, want de hele aarde is Zijn voetenbank. God is niet afhankelijk van onze bouwsels. Ook het Jodendom ging niet teloor na de verwoesting van de tempel. Het relativeert enigszins onze kerkgebouwen, óók De Burght, hoe oud ook, waar van nu af aan de kerkdiensten gehouden worden. God is een meetrekkende God, Die op de meest onverwachte plaatsen zichtbaar wordt”.

“We dragen ons geloof in ons eigen hart mee en delen het met mensen van allerlei pluimage. Dat is van alle tijden. Staat het leven op de goede basis, het vertrouwen op God, dan blaast de wind je daar niet vanaf. Ook niet als we dit gebouw moeten verlaten; al gebeurt er van alles in het leven, je zult weer opstaan. (…) Het vieren en delen kan vanuit elk gebouw. Overal kunnen we de Heer dienen. Daarom doen we hier met weemoed de deur dicht en gaan we door een andere deur  verder als gemeente. Ook de verkoop van deze kerk maakt dingen mogelijk! De erfenis van de voorvaderen van dit gebouw gaat met ons mee”.

Het interieur van ‘De Poort’ (foto: Reliwiki, H. Vreeman, Zuid-Beijerland).

Nadat enkele gemeenteleden de liturgische voorwerpen overhandigd hadden gekregen (het lantaarntje van de kindernevendienst, het doopvont, de bijbel, de kinderbijbel, het muurkruis en het avondmaalsstel), vertrokken zij uit de kerk, in corona-opstelling gevolgd door de aanwezige gemeenteleden. Nadat de voorzitter van de kerkenraad, Jan Vonk, de kerkdeur officieel gesloten had, ging de stoet kerkgangers, vooropgegaan door een doedelzakspeler, op weg naar De Burght, waar ze bij de ingang een haag vormden om de dragers met de meegebrachte liturgische voorwerpen door te laten. In De Burght kregen de meegenomen voorwerpen een eigen plek.

© 2020. GereformeerdeKerken.info