‘Pleisterplaats Het Kruispunt’ te Voorschoten verlaten…
De Protestantse Gemeente Voorschoten heeft tijdens een bijzondere laatste dienst op zondag 5 juli 2020 afscheid genomen van het voormalig gereformeerde kerkgebouw Het Kruispunt.
In de dienst, die om 10 uur begon en ‘in corona-opstelling’ plaatsvond, gingen voor de predikanten ds. Willem de Boer, ds. Bert Boter en ds. Anki Peper; het orgel werd bespeeld door Jan Berghuis, lector was Sanne Roest en medewerking werd verleend door een gedeelte van de Cantorij onder leiding van Maria Rosenmöller. Aanvankelijk was de dienst alleen te beluisteren via Kerkomroep, maar later op de dag werd ook de video-opname van de dienst gepubliceerd.
‘Weemoed…’.
Het Kruispunt werd op 16 mei 1924, bijna honderd jaar geleden, in gebruik genomen, zodat het niet vreemd is dat tijdens de dienst verscheidene keren het woord ‘weemoed’ viel: ‘Vertrekken is een beetje sterven’, zoals bij de aanvang van de dienst gezegd werd. Want ondanks “de prachtige liederen in deze dienst is er meer, ook weemoed, omdat deze morgen de laatste keer is dat we een dienst vieren in Het Kruispunt. Met weemoed, omdat ieder aan dit kerkgebouw zijn of haar eigen herinneringen heeft, sommigen zelfs herinneringen van een leven lang”.
‘Een geloofsgemeenschap onderweg’.
De tekst voor de overweging was gekozen uit Kolossenzen 2 de verzen 6 en 7: “‘Volg de weg van Christus Jezus, nu u Hem als uw Heer aanvaard hebt. Blijf in Hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid”.
In de overweging werd er door de predikant op gewezen dat ook de gemeente van Het Kruispunt een ‘geloofsgemeenschap onderweg’ is. In die bijna honderd jaar vonden er veel gebeurtenissen plaats, waardoor de gemeenschap veranderde: de oorlog, het groter wordende dorp, het ontstaan van andere geloofsgemeenschappen, de uitbreiding van de Gereformeerde Kerk van Voorschoten, het samen onderweg zijn als plaatselijke protestanten; door de jaren heen kwamen er steeds nieuwe kleuren bij, verschillen vielen weg, “maar ondanks alles werd de gemeente zondag aan zondag aangesproken als ‘Gemeente van Christus’.”
Het Kruispunt was een plaats van samenkomst. Was het een thuis? Of was het een pleisterplaats, waar je tijdelijk verblijft? “Is dat eigenlijk niet meer waar het bij kerkgebouwen om gaat?” Als geloofsgemeenschap zijn we altijd onderweg; niet zomaar onderweg, maar anders onderweg, waardoor de woorden van de brief aan de Kolossenzen ook voor ons klinken: ‘Volg de weg van Christus Jezus, wandel in Hem’. We zijn een gemeenschap die in Jezus iets wil betekenen: een teken te zijn van Gods liefde. Vele jaren was dat op deze pleisterplaats. Nu gaan we verder. Niet zomaar, met weemoed, met al die herinneringen, maar vooral met dankbaarheid voor alles wat we ontvingen, dankbaarheid omdat God steeds met ons wil zijn, meetrok en mee blijft trekken”.
In de voorbede werd dat ook verwoord: ‘Wees met allen die deze plek missen zullen; dat we ons allen thuis zullen voelen in de Dorpskerk, maar wees vooral Zelf een dak boven ons hoofd’.