Op zondagmiddag 26 mei 2019 werd in gebouw Rehoboth te Bellingwolde vanaf half vier een korte afscheidsvesper gehouden bij de sluiting van deze voormalige gereformeerde kerk.

Tijdens de Vesper werd aandacht besteed aan de geschiedenis van de Gereformeerde Kerk te Bellingwolde – geïnstitueerd op 29 mei 1893 – en die van het gebouw Rehoboth, dat  eind 1899  in gebruik genomen werd.

Meteen na de kerkinstituering in 1893 – toen Rehoboth nog niet bestond – zochten de Bellingwolder gereformeerden  een ruimte om hun kerkdiensten te houden. Ze kregen in 1894 een houten gebouwtje ter beschikking dat op de hoek van de Hoofdweg met de Postkantoorlaan stond. Dat gebouwtje verkeerde echter al enkele jaren later in een ‘allertreurigste toestand’, zodat men een nieuwe kerk bouwde aan de Hoofdweg, die de naam Rehoboth ontving en – na enige vertraging – eind 1899 in gebruik genomen werd.

Na de fusie van de Gereformeerde Kerk en de Hervormde Gemeente in het dorp werd Rehoboth gebruikt voor allerlei kerkelijke evenementen (de boekenmarkt trok altijd veel bezoekers) en als verenigings- en vergadergebouw van de Protestantse Gemeente te Bellingwolde. Daaraan kwam een eind toen de bij de Magnuskerk staande verbouwde aula als zodanig in gebruik genomen werd.

De Vesper.

De Vesper was voorbereid door ds. Wolf Jöhlinger (predikant van de Protestantse Gemeente Bellingwolde, Blijham, Vriescheloo en Wedde), Ria Eerhart en Wim Ekkelkamp. De bedoeling van de viering was ‘nog even bewust afscheid te nemen van een gebouw waar veel lief en leed heeft plaatsgevonden’. Er werden onder meer kerkenraadsvergaderingen gehouden, gemeenteavonden, Paasmaaltijden, het jeugd- en jongerenwerk en de Vrouwenvereniging.

Tijdens de Vesper werden liederen gezongen bij het orgel dat overigens haar beste tijd heeft gehad; sommige toetsen werkten niet meer goed, maar met wat ‘kunst- en vliegwerk’ klonk het toch goed. Voor Henrikus de Vries, die het orgel bespeelde, was het in elk geval een hele uitdaging. Ageeth Klaassen-Vloo, zelf als kind betrokken bij de kerk, speelde op de dwarsfluit.

Ria Eerhart ging voor in gebed. Ds. Wolf Jöhlinger hield daarna de overdenking, waarin hij stilstond bij de functie van Rehoboth, er ook op wijzend, dat ‘stenen’ niet alles zijn.

Herinneringen.

Vervolgens werden door de ruim twintig aanwezigen herinneringen opgehaald, waarbij vooral Jacob Koetje (jarenlang koster van het gebouw) beeldend kon vertellen over de lange tijd (vanaf 1947) dat hij bij Rehoboth betrokken was. Ali de Reus vertelde dat Rehoboth heeft bijgedragen aan de inburgering van haar en haar man in Bellingwolde. Ze hebben actief gewerkt aan de ombouw van kerkzaal naar vergaderzaal, waardoor ze de gemeenteleden goed hebben  leren kennen.

Na het ophalen van herinneringen was er een muzikaal intermezzo van Ageeth en Hendrikus. Ze hadden daarvoor liederen uitgekozen die Ageeths moeder, Marchina Vloo-Holtjer (jarenlang organist op dit én het vorige orgel) mooi vond en ooit ook op het orgel gespeeld heeft.

Ds. Wolf Jöhlinger sloot de viering af met gebed. Staande werd het slotlied gezongen en bij het laatste couplet gingen de bezoekers achter Ageeth Klaassen-Vloo het gebouw uit. Toen het lied afgelopen was sloot Diny Heeling, de laatste koster van Rehoboth, de deur voor de laatste maal.

De Vesper werd ervaren als een mooie afsluiting van de meer dan honderd jaar ‘Rehoboth’.

(Met hartelijke dank aan scriba Astrid Lüürssen.)