Zoals al eerder meegedeeld publiceerde de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Ouddorp op 28 oktober 2017 een gedenkboekje ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van die kerk. Over dat boekje nu enkele bijzonderheden.

Het geschrift begint met een kort overzicht van de geschiedenis van de Gereformeerde Kerk te Ouddorp sinds 31 oktober 1892, waarbij overigens het korte leven van de daaraan voorafgaande Christelijke Afgescheidene Gemeente (1838-1844) werd overgeslagen. Daarna wordt in een aantal korte hoofdstukjes iets meegedeeld over allerlei onderwerpen die met het kerkelijk leven in Ouddorp te maken hebben. Allereerst worden de twaalf predikanten genoemd, onder wie een tweetal ‘lerend ouderlingen’ (‘oefenaars’).

Wat de predikanten betreft: verteld wordt over ds. H. Vos (1906-1949) van Hendrik-Ido-Ambacht en zijn echtgenote, die in de zee bij Ouddorp door verdrinking om het leven kwamen. Ze waren met de gereformeerde Meisjesvereniging uit HIA een week in Ouddorp op vakantie, en de predikant zou daar op zondag ook twee keer preken. ‘Heel Ouddorp was er van ontdaan’, heet het hoofdstukje dat daarover handelt. Een gevolg van deze tragedie was de oprichting van de Ouddorpse reddingsbrigade.

Ds. Jan van Westenbrugge (*1943), in Ouddorp en Stellendam gereformeerd predikant van 1986 tot 1991, vertelt over het ontstaan, eind jaren ’80, van ‘De Kwade Hoek’, een speciaal gedeelte van het strand waar naaktrecreatie toegestaan werd. De officier van justitie seponeerde namelijk de boetes die de surveillerende agenten op het voor iedereen toegankelijke strand uitdeelden aan bedrijvers van dit ‘steeds vaker voorkomend’ verschijnsel. De burgemeester – door overmacht gedwongen – kon toen niet anders dan een speciaal gedeelte van het strand voor naaktrecreatie af te zonderen (‘De Kwade Hoek’, zoals het ook officieel nog steeds heet). Hij hoopte daarvoor ook de medewerking van de predikanten te krijgen, die er tijdens een bespreking op het gemeentehuis, ‘zij het met droefenis’, mee instemden.

Ds. Kees Kant (*1958), van 2003 tot 2010 predikant te Ouddorp en Stellendam, schrijft over de geloofsbeleving van de Ouddorpse kerkgemeenschap, die hij kenschetst als ‘intens- en diepgelovig, al uit zich dat bij jongeren en ouderen soms heel verschillend’. De huidige predikant, ds. Willem van de Griend (*1955), schrijft over het ‘vakantiegevoel’ dat hij ervaart als hij in zijn werkomgeving onderweg is.

Iets over het kerkewerk.

Allerlei kerkelijke clubs en verenigingen passeren de revue. De Vrouwengespreksgroep ‘Weest Eensgezind’ werd op 10 januari 1952 opgericht en drieënzestig jaar later, op 15 april 2015, opgeheven. Van de werkzaamheden van de gespreksgroep wordt in het boekje een kort overzicht gegeven.

Een hoofdstukje over het in de jaren ’60 begonnen ‘Evangelisatiewerk onder campinggasten’ beschrijft de gang van zaken uit de begintijd daarvan. Zo keken veel campinggasten in die tijd vreemd op toen ze op zondag een buslading vol andere kampeerders zagen vertrekken naar de twee uur durende kerkdienst in ‘de witte tent’: op zondag met de bus!

De ‘Wuppieclub’ is nog steeds een interkerkelijke kinderclub voor zes- tot twaalfjarigen die tegenwoordig op vrijdagavonden en woensdagmiddagen bijeenkomt. ‘Het mooie was dat iedereen een vriendje of vriendinnetje mocht meenemen, waardoor er een interkerkelijk en/of buitenkerkelijk ensemble ontstond’. Ook tegenwoordig wordt begonnen met het zingen van enkele liedjes, gebed en een bijbelverhaal. Na het ‘serieuze’ deel staat iets actiefs of creatiefs op het programma.

Muziek.

Organist Piet Westhoeve schrijft over de invoering van het Liedboek voor de Kerken, dat in Ouddorp in 1973 in gebruik genomen werd. Aanvankelijk werden vooral bekende liederen gezongen, maar door de vorming van een ‘voorzanggroep’ en door de begeleiding van de organist werden ook de ‘onbekendere liederen’ langzamerhand meer en meer vertrouwd.

Een aantal korte hoofdstukken staat in het teken van de muziek. Ten eerste wordt iets verteld over het kerkkoor Canticum Ouddorp/Stellendam, in 1989 ontstaan door samenvoeging van de bovengenoemde ‘voorzanggroep’ en de Cantorij van de Gereformeerde Kerk van Ouddorp. Canticum zong zowel in Ouddorp als in Stellendam tijdens kerkdiensten, verder werden onder veel meer ‘(zomer-) zangavonden voor het goede doel’ georganiseerd.

In juni 1999 werd voor het eerst de ‘samenzang bij de vuurtoren’ georganiseerd. Rijkswaterstaat en de vuurtorenwachter verleenden daaraan hun medewerking, want het terrein is normaliter voor het publiek gesloten. ‘Deo Cantemus’ uit Rotterdam werd het vaste koor, begeleid door de koperblazers van ‘Concordia’. De zangavonden worden nog steeds gehouden.

Ook het in 2000 opgerichte kinderkoor Yess! krijgt in het boekje de nodige aandacht. Het groepje kinderen, dat destijds tijdens een kerstdienst zong, groeide uit tot een heus kinderkoor. Ook het in 1997 opgerichte gospelkoor ‘Per Amore’ komt aan de orde. Het koor zong niet alleen in kerkdiensten en gaf niet alleen veel concerten, maar deed bijvoorbeeld ook mee aan het programma ‘Nederland zingt’. Verder wordt in het boekje verteld over de eind jaren ’90 opgerichte Praiseband ‘eXalt’, bestaande uit leden uit Ouddorp en Stellendam. Gezongen worden liederen uit de Opwekkingsbundel en liederen, al dan niet in het Engels, van andere bands uit binnen- en buitenland.

Organisten.

Bram Akershoek schrijft over zijn belevenissen gedurende de lange tijd dat hij organist was. Op zijn 12^de begon hij als ‘orgelpomper’, maar op z’n 15^de mocht hij als heuse organist achter het klavier plaatsnemen en mocht zo ook de komst van het nieuwe orgel in 1965 meemaken, mogelijk gemaakt door het Nationaal Rampenfonds na de Watersnood van 1953. Ook de huidige organist Martin Kolff vertelt iets over zijn gang naar de orgelbank. Op zijn 14^de werd hij gevraagd organist in de Gereformeerde Kerk van Melissant te worden. Daarna kwam hij in Stellendam achter het klavier, en nu al weer een hele tijd in Ouddorp.

Kosters.

Oud-koster Ma Quist vertelt over hoe ze in 1979 ‘meteen in het diepe’ gegooid werd, omdat ze eigenlijk geen idee had wat ze allemaal precies moest doen. Ook beschrijft ze hoe in de jaren ’80 de bovenverdieping van de leegstaande pastorie opgeknapt werd om – toen Ouddorp en Stellendam voor de dienst des Woords gecombineerd waren – gastpredikanten te herbergen. In 1994 ontstond het plan om de voormalige pastorie om te bouwen tot jeugdruimte. Dit werd met hulp van veel vrijwilligers voor elkaar gemaakt en het resultaat was ‘boven verwachting’. Op 23 april 1994 werd die zaal in gebruik genomen.

De vroegere koster Dicky van Ede schrijft over haar belevenissen als koster in de jaren 1997 tot 2006. Onder meer over de grote verbouwing van de kerk in 2003/2004, toen de kerkdiensten in de sporthal Dorpstienden gehouden werden. ‘We waren blij en dankbaar toen we ons vernieuwde kerkgebouw in weer in gebruik konden nemen’.

Ook de huidige kosteres, Dinette Brinkman, vertelt enthousiast over haar werk, dat ze vanaf 2007 doet. ‘Het is ook erg fijn als je iemand met een klein gebaar kunt helpen om er een goede en fijne dienst van te maken. Een makkelijke stoel… een kussentje… een glas water… kortom… kleine dingen waar je een ander een groot plezier mee doet’.

Verbouwingen.

Ook de vele verbouwingen van de kerk van Ouddorp komen in een paar hoofdstukjes aan de orde. Krijn Tanis vertelt over de soms ingrijpende verbouwingen van de groeiende kerk van Ouddorp. In 1975 kwamen er stoelen in plaats van banken, werd de oude consistorie gesloopt en een doorbraak gemaakt aan de noordkant, wat een winst van tachtig zitplaatsen opleverde. In 1980 volgde weer een verbouwing: de kerk kreeg daardoor in totaal 420 zitplaatsen terwijl er ook een tweede uitgang kwam. Van de verbouwing van de voormalige pastorie werd hierboven al gewag gemaakt. In 2004 werd de kerk opnieuw aangepakt, ingrijpender dan alle vorige keren. Muren werden afgebroken, een heel dak verwijderd en de hele vloer ‘werd met twee kango’s uitgejekkerd’. Ook de kerkzaal werd zeer ingrijpend gerenoveerd.

De ‘Vrienden van de Gereformeerde Kerk Ouddorp’ besluiten het boekje in een losse bijlage. Daarbij gaat het om een groep vakantiegangers die een groot deel van het jaar in caravan of bungalow op een van de campings in Ouddorp en Goedereede doorbrengen, maar op zondag de kerkdiensten in Ouddorp bijwonen. ‘Het welkom’ – ook vaak in de kerk door de Ouddorpse kerkgangers, waarmee in de loop der jaren een band is gegroeid – ‘voelt als thuiskomen, en dan kom je toch bijna vanzelf weer terug?!’

• Samen in de naam van Jezus. 125 jaar Gereformeerde Kerk Ouddorp. Ouddorp, 2017, 64 pagina’s, geïllustreerd met kleurenfoto’s.